Najbardziej reprezentacyjnym pomieszczeniem pałacu jest wysoka, dwukondygnacyjna sala balowa, lustrzana dobudowana wraz z oranżerią w 1894r, wykonana w stylu neoregencyjnym. Faseta o ornamencie cęgowo-wstęgowym, w narożnikach putta, maszkarony, kartusze z Wenus, na stropie siatka regencyjna i w narożnikach espagnioletty. Na ścianach panneau o różnych podziałach wielkościowych w większych umieszczono kartusze. Zachowała się znaczna część wyposażenia ruchomego Sali balowej, wykonanego w drewnie dębowym, a obejmującego trójdzielne lustro (w centrum ściany południowej), dwa lustra kątowe, dwa pseudokominki oraz para luster z żardinierami. Wystrój Sali uzupełnia ozdobny balkon oraz parkiet z gwieździstą rozetą wpisaną w podwójne koło oraz dwa kryształowe żyrandole.    Zlokalizowany od strony zachodniej w skrzydle południowym salon (gesellschaftszimmer), w którym na stropie znajduje się intarsja- imitacja różnych rodzajów drewna. Raport fasety to centralnie kartusz zamknięty rocaillem, symetrycznie rozchodziły się plecionki zamykające stylizowane kwiaty róży. Boki zamknięte konsolkami gdzie na zwoju znajduje sie koncha, z pod której zwisają kwiaty kampanuli. Od fasety na stropie ciągnie się pas fryzów z imitacją intarsji kwiat kakaowca, w płycinach imitacja intarsji sosny z motywami roślinnymi podkreślona różnorodnością imitacji drzew: mahoń, bambus, czarny dąb, sosna, jesion, całość wykonana z wielką finezją i precyzją.    Przechodząc do pokoju neoklasycystycznego zwraca uwagę bogata dekoracja sztukatorska sufitu i fasety. Centralnie plafon z podziałem na cztery, zamknięty listwą profilowaną oraz czterema kasetonami z liśćmi akantu. Obok półkolista płycina z gryfami a po środku kandelabrowa waza, obok płycina z kartuszem i kwiaty z pałkami wodnymi w oprawie bogatych listew i płycin z giloszem. Drzwi od stron północnej z piękną supraportą z obrazem w klasycznej ramie, gzyms z kartuszem podtrzymywany pilastrami, od dołu gilosz. Obraz przedstawia medalion popiersie kobiety w ramie ze sfinksami, od góry draperia z podwieszanymi girlandami z kwiatów. Nad drzwiami do Sali neorokokowej znajduje się supraporta, centralnie medalion- płaskorzeźba popiersia kobiecego zamknięta w ramie z perełkami jak w lustrach nad kominkiem. Na ścianie północnej i południowej znajdują się lustra w bogato zdobionych ramach z zachodzącymi na lustra girlandami podwieszonymi pod panoplie, nad nimi gzyms, na którym siedzą dwa putta podtrzymujące girlandy do bukietu w wazonie stojącego pomiędzy nimi. Pod lustrem znajduje się kominek z płaskorzeźbą „orszak Amfitryty”.    Obok w trakcie zachodnim znajduje się salon w stylu neorokokowym. Na stropie wśród rocaillowych ornamentów wykonanych w technice sztukateryjnej znajduje nieregularny, zbliżony do owalu plafon. Na plafonie skąpo odziana jest postać kobieca (Hera) odsłoniętymi piersiami, na głowie ma diadem, zaś w ręku trzyma berło – symbole swej królewskiej władzy; obok umieszczony został paw – atrybut tej najważniejszej z bogiń. Piękna Wenus - bogini miłości i miłosnych rozkoszy jest równie skąpo ubrana, w prześwitującą suknię. Przedstawiony obok młodzieniec trzyma girlandę z róż - kwiatów będących symbolem bogini. Inny atrybut Wenus to kupidyn, z kołczanem i strzałami. Scena ukazana jest wśród rozigranych putt oraz obłoków, symbolizujących Olimp. Większość elementów wystroju i wyposażenia zdobiona jest ornamentem rocaille (ramy, obicie, stolarka drzwiowa, nadproża, sztukaterie, meble, obrazy). Wystój pokoju powstał po 1891 r.    Drugim co do wielkości pomieszczeniem w pałacu jest jadalnia (zwana salą holenderską), umieszczona w skrzydle północnym traktu zachodniego. Posiada ona niemal kompletnie zachowany wystrój i wyposażenie, wykonane w duchu baroku. Składa się na nie: drewniany masyw stolarski wykonany w dębinie w formie płycinowej boazerii skomponowanej z kompletem kredensów i luster. Najbardziej okazały jest masyw stolarski przy ścianie wschodniej, gdzie znajdują się drzwi do reprezentacyjnej klatki schodowej, po bokach których umieszczono dwa okazałe kredensy zabudowane na całą wysokość pomieszczenia, otoczone przez kręcone kolumny - salomonice. Ściana północna to drzwi rozsuwane o bogatej ornamentyce nad nimi kartusz z puttami, po bokach szafki, z których śmieje się groteskowa twarz maszkarona, na rogach głowa putta z owocami. Na ścianie południowej portal z kręconymi kolumnami, frontonem z kartuszem i maszkaronem po bokach szafki analogicznie jak na północnej ścianie z małym wyjątkiem, po lewej stronie w szafce jest ukryta winda towarowa, (pod maszkaronem), połączenie z kuchnią znajdującą się na parterze. Malowidła ścienne w typie malarstwa holenderskiego DELF przedstawiają: wiatraki na wzgórzu, rozlewisko rzeki z łódką, motywy skał i ruin, pejzaż miejski oraz widoki morza z żaglowcami i parowcem.    Obok jadalni w skrzydle północnym, w trakcie wschodnim znajduje się pomieszczenie, które otrzymało wczesnoromański, dostojny wygląd. Jest to tzw. „pokój fajkowy”, który służył panu domu i jego gościom do poobiedniego odpoczynku przy fajce lub papierosie. Jak świadczy data „1898” znajdująca się na odwrocie jednej z desek masywu stolarskiego, wystrój pokoju wykonano w tymże roku. Pokój posiada bardzo bogatą dekorację o cechach neoromańskich. Ściana południowa z portalem o potrójnych kolumnach z głowicami kostkowymi charakterystycznymi dla tego stylu i antefiksami na głowicy, na bazie tzw. żabki i piedestały. W tympanonie Samson rozrywający lwa, całość zamknięta w tondzie, po bokach orły przechodzące w wici roślinne. Z prawej strony wbudowany witraż podświetlany ze śpiącą kobietą, z boku palący się kaganek, za oknami trzy orły zaglądające przez okno w blasku księżyca. Nad drzwiami wokół pokoju aż do stropu występuje polichromia wielobarwna- plecionki z elementami roślinnymi, nawiązująca do snycerki z nadproża. Fronton wypełniony rzemieniami i ornamentem zygzakowym. Narożnik z prawej strony wypełnia abikula z lustrami kryształowymi, na piedestale postać cyganki nad studnią z palmami z metaloplastyki tworząca oświetlenie. Północna ściana z wyjściem na klatkę schodową z podwójnymi drzwiami, portal tworzą kolumny z głowicami kostkowymi o winklowych maszkaronach i plecionkach.) Drugi z witraży znajduje się w wąskiej przegrodzie, pomiędzy lustrem a drzwiami. Pełna dynamizmu kompozycja ukazuje rycerza w pełnej zbroi, przebijającego włócznią podbrzusze ziejącego ogniem, olbrzymiego smoka. Oba witraża nawiązują do germańskich mitów o bohaterskim, a zarazem tragicznym Sigurdzie pogromcy smoka Fafnira. W pokoju fajkowym widzimy Sigurda zabijającego smoka Fafnira oraz śpiącą Brynhild (z cierniem w piersi). W odmiennej, neoromańskiej stylistyce zostały opracowane pozostałe witraże, wmontowane w okna pokoju, zdobione motywami plecionki, wzbogacone elementami roślinnymi.    Jadalnia od strony północnej skomunikowana jest poprzez ciężkie, przesuwne drzwi z pokojem zwanym secesyjnym. Pomieszczenie to, jako jedyne (na pierwszym piętrze) jest siedzibą całkowicie nowego nurtu w sztuce przełomu XIX/XX wiek – secesji.Strop z pasowym ornamentem roślinnym krzyżującym się na środku tworząc prostokątną rozetę. Faseta profilowana z palmetami w narożach. Na ścianie północnej drzwi o bogatej ornamentyce roślinnej, z odrzwiami umieszczonymi pomiędzy pilastrami zwieńczonymi supraportą z wićmi roślinnymi i fryzem w lilie. Supraportę tworzy obraz olejny przedstawiający dzieci z czereśniami. Zachowały się szafki narożnikowe, lustro z bocznymi szafkami i podświetlonym witrażem oraz obudowa sofy z wielopiętrowym naczółkiem. Wszystkie meble były przemalowane na kolor wiśniowy, badania stratygraficzne wykazały, iż oryginalny kolor to oliwkowy przypominający sosnę syberyjską.    Przechodzimy do dawnej sypialni Henryka i Klary Dietlów w stylu empirowym. Na ścianie występuje fryz w formie powtarzających się plecionek tworzonych przez listwy -rzemyki, rombowe rozety z liściem akantu. Od strony północnej i południowej centralnie kosz z kwiatami w narożnikach sfinksy. Centralnie od strony zachodniej i wschodniej siedzące lwy trzymające wazę w układzie antytetycznym. Środek stropu tworzy plafon w formie elipsy zamknięty w prostokąt o wklęsłych bokach, gdzie od połowy zwisają girlandy łączące w połowie sfinksy.    Narożnik północno-wschodni skrzydła północnego zajmuje luksusowa łazienka, a właściwie pokój kąpielowy o powierzchni 27 m2. Pośrodku duża wanna (3,6x3,0m) w stylu rzymskim tzw. impluvium, wpuszczona w podłogę, z bogato wykończonymi krawędziami w muszle. Na ściankach wanny namalowane egzotyczne ryby cieszące oko patrzącego, o ile jego wzrok nie utkwił na scenie mitologicznej umieszczonej nad wanną. Konserwator Ryszard Szymonowicz przeprowadzając konserwację łazienki, odczytał poprawnie co owa scena przedstawia. W dotychczasowych opracowaniach błędnie uważano, że przedstawia ona Galatee i Tetydę, natomiast scena ta przedstawia Amfitrytę, (amphitrite, mit gr. Nereida, uosobienie wzburzonego morza, w sztukach plastycznych przedstawiana obok swego męża Posejdona. Nnajpiękniejsza z córek Nereusa i Doris, uosobienie piękna morza, jako władczyni mórz podróżuje po nich w wozie z muszli ciągniętej przez hippokampy w towarzystwie trytonów i nereid). Scena ta jest namalowana na płytkach ceramicznych w kolorze sepii. Amfitryta przedstawiona na grzbietach dwóch delfinów, tuż za nią nereida wskazująca na zabawę erosów na fontannie. Obraz dopełniają trzy nereidy, tryton trzymający konchę oraz trzy erosy baraszkujące na fontannie wody. Nad scenką mitologiczną znajduje się kartusz gipsowy z ramą w formie rocailli, tarcza wypełniona siatką regencyjną, u samej góry gniazdo gołębi. Strop w typie sklepienia entablaturowego z fryzem arkadowym ożywiony dekoracją roślinną. Wnętrze łazienki wyłożone jest do wysokości 1.7m dwubarwnymi kaflami. Lamperie z kafli podzielone są płycinami. Pas lamperii zamknięty jest fryzem z motywami konch i zwieńczony gipsową dekoracją z symetrycznie rozmieszczonymi wazonami. W narożniku łazienki umieszczono ceramiczny parawan naśladujący altanę, w którym umieszczono ubikację. Parawan oraz odrzwia zwieńczono bogatymi ceramicznymi szczytami. Okna wypełniają witraże z motywami putt firmy Kahler und Weber w Rydze. Po przeciwległej stronie basenu znajduje się kryształowe lustro w bogato rzeźbionych ramach. Wystrój dopełnia terakotowa posadzka.    Jednym z ważniejszych pomieszczeń pałacu jest dwukondygnacyjna główna klatka schodowa – westybul. Parter pięknego westybulu dekoruje fryz w formie wici roślinnych i strop kasetonowy, z nowoodkrytym, niespotykanym w innych częściach pałacu mazerunkiem. Wielobarwne stiuki, okładziny ścian parteru i pierwszego piętra wykonane tradycyjną metodą, jak również niespotykany stiuk tzw. prasowany , który mimo tylu lat a i przechowywany w tak skrajnie trudnych warunkach swym połyskiem i gładkością zachwyca do dziś, przewyższając gładkością oryginalne marmury na schodach. Belki stropu kasetonowego podtrzymują kartusze o bogatej formie i polichromii. Na uwagę zasługują kute balustrady umieszczone pomiędzy kunsztownie wykonanymi tralkami marmurowymi. Westybul z reprezentacyjnym lustrem prowadzi nas na pierwsze piętro. W lustrze odbija się malowany na płótnie plafon umieszczony na suficie, przedstawiający cztery putta symbolizujące 4 pory roku. Plafon zamknięty w cztery profilowane listwy z liściem akantu i dwie z liściem wawrzynu na planie prostokąta.    Drugie piętro pałacu jest już skromniejsze utrzymane w stylu powstania pałacu a więc secesji. Najciekawszym pomieszczeniem jest pokój z balkonem, oranżerią gdzie na ścianie północnej znajduje się fresk autorstwa Tetmajera, jak również jego autorstwa wzór na fasecie z motywów geometrycznych.